با آنالیز درختان می توان به حکایت طوفان های پر از پرتو نجومی در طول تاریخ دست یافت - وبلاگ اخبار و رویدادها

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، حلقه های درخت فقط یک سابقه ضیط عالی از زندگی یک درخت نیستند، بلکه می توانند تصویر لحظه ای از زندگی زمین و فراتر از آن را در زمان های مختلف حفظ نمایند. اکنون دانشمندان استرالیایی با تجزیه و تحلیل این سوابق، شواهدی از طوفان های تشعشعی عظیمی یافته اند که به طور دوره سیاره ما را گرفتار نموده است و منشا آنها همچنان یک راز به جای مانده است.

در سال 1859، کمتر از یک روز پس از مشاهده شعله های بزرگ خورشیدی به وسیله ستاره شناسان، زمین با شدیدترین طوفان ژئومغناطیسی تاریخ برخورد کرد.

شف های قوی تقریباً تا خط استوا قابل مشاهده بودند، سیستم های تلگراف از کار افتادند و حتی در ایستگاه های تلگراف آتش سوزی شد. این به عنوان رویداد Carrington شناخته شد.

اما این اولین مورد نبود، آخرین هم نخواهد بود و حتی ممکن است قوی ترین هم نباشد. سوابق طبیعی حفظ شده در حلقه های درختان نشان می دهد که رویدادی تقریباً 10 برابر قوی تر در حدود سال 774 پس از میلاد رخ دادهبود. در واقع، در حدود 10 هزار سال گذشته، 6 تابش بزرگ شناخته شده که رویدادهای Miyake نامیده می شوند.

اگر چنین چیزی امروز اتفاق بیفتد، نتایج برای شبکه های برق گسترده و شبکه های ارتباطی ما فاجعه بار خواهد بود. بنابراین برای به دست آوردن درک بهتر از آنها، محققان دانشگاه کوئینزلند سوابق تاریخی رویدادهای Miyake را آنالیز کردند تا دریابند که آنها چقدر قوی هستند و در چه زمانی در رابطه با چرخه های منظم خورشید رخ می دهند.

برای انجام این کار، محققان سیستمی را برای تجزیه و تحلیل حجم بزرگی از داده های موجود در حلقه های درخت از سراسر دنیا و مدل سازی چرخه کربن دنیای در 10 هزار سال گذشته توسعه دادند. به ویژه، آنها در پی کربن 14 بودند، یک ایزوتوپ رادیواکتیو که هنگام برخورد تشعشعات کیهانی به جو زمین فراوری می گردد. سپس درختان در حین رشد، آن را می یرند و در درون حلقه های خود حفظ می نمایند. افزایش ناگهانی کربن 14 م تواند نشان دهنده طوفان های تشعشعی بزرگ از فضا باشد.

با انجام این کار، دانشمندان متوجه یک چیز عجیب و کمی ناراحت نماینده شدند. به طور کلی تصور می گردد که رویدادهای Miyake شعله های خورشیدی بزرگ هستند، بنابراین انتظار می رود که آنها را در اطراف حداکثر خورشیدی خوشه بندی نمایند یعنی فعال ترین فاز در چرخه 11 ساله خورشید. اما اینطور نبود و در بعضی رویدادها به نظر می رسید که اثرات طولانی تر دوام پیدا نموده بود.

برای مثال، یک رویداد در سال 663 قبل از میلاد، سه سال طول کشید ، در حالی که یک رویداد در سال 5480 قبل از میلاد در طول یک دهه ادامه یافت.

نویسنده اول این مطالعه می گوید: ما نشان داده ایم که آنها با فعالیت لکه های خورشیدی ارتباطی ندارند و بعضی در واقع یک یا دو سال طول می کشند. به جای یک انفجار یا شعله آنی، آنچه ممکن است به آن نگاه کنیم نوعی طوفان یا طغیان اخترفیزیکی است.

احتمالات دیگر عبارتند از ابرنواخترها، انفجارهای پرتو گاما و فورا های مغناطیسی، اما امروزه هیچ مدرکی از این موارد در آسمان وجود ندارد. برای مرجع، یک ابرنواختر ثبت شده در سال 1054 هنوز به عنوان سحابی خرچنگ قابل مشاهده است.

با توجه به اینکه منشأ این رویدادها هنوز ناشناخته است،کار بیشتر برای درک بهتر آنها و اینکه چه زمانی ممکن است در آینده رخ دهند و چگونه می توانیم آماده شویم، ضروری است.

دکتر بنجامین پوپ، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: بر اساس داده های موجود، تقریباً یک درصد محتمل است که ظرف یک دهه آینده شاهد رویداد دیگری باشیم. اما ما نمی دانیم چگونه آن را پیش بینی کنیم یا چه آسیب هایی ممکن است ایجاد کند.

این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society A منتشر شده.