ماهی رباتیکی که اقیانوس را پاکسازی می نماید - وبلاگ اخبار و رویدادها

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، دانشمندان به تازگی یک ربات ماهی کوچک طراحی نموده اند که می تواند با شنا کردن در دریا و اقیانوس، میکروپلاستیک ها را به بدن نرم، انعطاف پذیر و خود ترمیم شونده خود جذب نموده و از بین ببرد.

به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، میکروپلاستیک ها میلیارد ها ذره پلاستیکی ریز هستند که از تکه تکه شدن بطری های آب، لاستیک های ماشین و لباس های پلاستیکی به وجود آمده اند. این زباله ها، بزرگترین مسائل زیست محیطی قرن بیست و یکم هستند. پس از تجزیه پلاستیک های بزرگتر، این میکروپلاستیک ها در محیط پراکنده شده و خلاص شدن از آن ها بسیار سخت است.

این زباله ها به آب آشامیدنی و مواد غذایی راه پیدا نموده و به محیط زیست و حیوانات آسیب می رسانند. یویان وانگ محقق موسسه تحقیقات پلیمر دانشگاه سیچوان و یکی از نویسندگان اصلی این مطالعه می گوید: توسعه ربات ها برای جمع آوری و نمونه برداری دقیق آلاینده های میکروپلاستیک مضر از محیط های آبی اهمیت زیادی دارد. این اختراع تازه در یک مقاله تحقیقاتی در مجله Nano Letters شرح داده شده است و به نظر می رسد این اولین نمونه از این ربات های نرم است.

این ربات ماهی تنها 13 میلی متر طول دارد و به لطف قرارگیری یک سیستم لیزری نوری در داخل دم ماهی می تواند با سرعت 30 میلی متر بر ثانیه شنا کند و به اطراف بچرخد. این سرعت مشابه سرعت حرکت پلانکتون ها در آب است. محققان این ربات را از مواد الهام گرفته از عناصری که در دریا رشد می نمایند ساخته اند. مادر مروارید، که به نام nacre نیز شناخته می گردد. ماده چندسازه آلی و غیرآلی است که به وسیله بعضی نرم تنان به عنوان یک لایه پوسته داخلی فراوری می گردد. پوشش داخلی صدف نیز از این ماده تشکیل شده است. این تیم با لایه بندی ورقه های میکروسکوپی مختلف مولکول ها بر اساس گرادیان شیمیایی خاص nacre، ماده ای شبیه به آن ایجاد کردند.

آن ها توانستند با استفاده از nacre یک ماهی رباتیک انعطاف پذیر بسازند که قادر است تا وزن 5 کیلوگرم زباله را حمل کند. این ربات می تواند تکه های میکروپلاستیک های شناور در اطراف خود را جذب کند؛ زیرا رنگ های آلی، آنتی بیوتیک ها و فلزات سنگین موجود در میکروپلاستیک ها پیوند های شیمیایی قوی و برهمکنش های الکترواستاتیکی با مواد تشکیل دهنده ماهی برقرار می نمایند. این خواص باعث چسبیدن مواد به ماهی شده و ماهی می تواند آن ها را جمع آوری و حذف کند. وانگ می گوید: پس از جمع آوری میکروپلاستیک ها از آب به وسیله ربات، محققان می توانند ترکیب و مقدار سمی بودن میکروپلاستیک ها را تجزیه و تحلیل نمایند.

این ماهی رباتیک می تواند تا 89 درصد توانایی خود را التیام بخشد و حتی در صورت آسیب یا بریدگی به جذب خود ادامه دهد. وانگ می گوید ماهی رباتیک هنوز در حد یک مفهوم است و باید دید آیا می توان آن را در دنیای واقعی به کار گرفت یا خیر. این ربات در حال حاضر فقط بر روی سطوح آب کار می نماید. این تیم به زودی روی ربات های پیچیده تری که می توانند به عمق بیشتری در آب فرو بروند کار خواهند کرد.

وانگ می گوید این طراحی بیونیک می تواند یک سکوی پرتاب برای پروژه های مشابه دیگر ارائه دهد. او عقیده دارد که نانوتکنولوژی برای جذب، ردیابی، جمع آوری و شناسایی آلاینده ها، بهبود کارایی و در عین حال کاهش هزینه های عملیاتی کارایی زیادی خواهد داشت. به گفته فیلیپ دموکریتو مدیر مرکز تحقیقات نانو علم و مواد پیشرفته دانشگاه راتگرز فناوری نانو یکی از مهمترین بازیگران در مبارزه با میکروپلاستیک ها خواهد بود.

منبع: theguardian