آیا کرفس به مغز یاری می نماید؟
به گزارش وبلاگ اخبار و رویدادها، طبق مطالعات صورت گرفته، گفته می گردد که کرفس حاوی مواد مغذی دوستدار مغز است. مطالعات نشان می دهند که کرفس می تواند نقشی چشمگیر در کاهش التهاب مغز، مبارزه با آسیب مغزی و حتی تقویت حافظه داشته باشد. اطلاعات بیشتر در
مترجم: رزیتا ملکی زاده
منبع: راسخون
طبق مطالعات صورت گرفته، گفته می گردد که کرفس حاوی مواد مغذی دوستدار مغز است. مطالعات نشان می دهند که کرفس می تواند نقشی چشمگیر در کاهش التهاب مغز، مبارزه با آسیب مغزی و حتی تقویت حافظه داشته باشد. اطلاعات بیشتر در مورد فوائد کرفس برای مغز را در این مقاله بیابید.
آیا مصرف کرفس برای مغز مفید است؟ اگر مغزتان می توانست صحبت کند، پاسخ آن مثبت می بود. این حقیقت که متخصصین تغذیه کرفس را به اسم غذای مغز در نظر می گیرند، به مقدار لازم، کفایت می نماید که آن را وارد رژیم غذایی خود نمایید. در واقع، کرفس نوعی سبزی است که گفته می گردد معدن طلایی از مواد مغذی لازم است. این گیاه 1 متری، ساقه کلفتی دارد و برگهای آن 4-2 سانتی متر پهنا داشته و حاوی طیفی از ویتامین ها و مواد معدنی است. در بیشتر موارد، ساقه آن به صورت خام مصرف می گردد و اغلب در سالاد مورد استفاده قرار می گیرد. فوائد کرفس در صورت مصرف، نه تنها به مغز محدود نمی گردد، بلکه از پایین آوردن کلسترول تا تنظیم فشار خون را دربرمی گیرد. در این مقاله در مورد طرقی که کرفس به مغز یاری می نماید، صحبت خواهد شد.
فوائد کرفس برای مغز
همانطور که قبلاً ذکر شد، کرفس سرشار از مواد مغذی بوده، که بعضی از آنها ظاهراً از عملکرد مغز حمایت می نمایند. طبق مطالعات صورت گرفته، لوتئولین (luteolin) ترکیبی شیمیایی است که تعیین شده است در کاهش التهاب مفید می باشد. همانطور که همه ما می دانیم، التهاب مغز ناشی از آسیب یا شرایط پزشکی مانند آنسفالیت نگران نماینده بوده و در خور رسیدگی است. مطالعات نشان می دهند که کرفس دارای خاصیت بهبود فعالیت مغز بوده، در نتیجه مواد غذایی حاوی لوتئولین به اسم غذاهای نیروبخش مغز شناخته می شوند.لوتئولین موجود در کرفس یک فلاونوئید است و همه ما می دانیم که چگونه فلاونوئیدها برای سلامت کلی بدن مفید می باشند. فلاونوئیدهایی از جمله لوتئولین فعالیت آنتی اکسیدانی را از خود نشان داده و علاوه بر آن، تأثیر ضد التهابی را فراهم می سازند. همانطور که به وسیله مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانها تعیین شده است، این خواص لوتئولین در جهت محدود کردن التهاب مغز عمل می نمایند. با افزایش سن، سلول های خاصی از مغز موجب ایجاد پاسخ التهابی شده که باعث بوجود آمدن مشکلاتی برای حافظه و ضعف در مهارت های شناختی می گردد. مشکل در یادگیری و یا کاهش توانایی یادآوری با التهاب مغز وابسته به سن در ارتباط است. تحقیقات تازه بر روی موش نشان می دهند که التهاب مغز ناشی از افزایش سن، یا به علت آسیب می تواند با لوتئولین به طور مؤثری درمان گردد.
طی دو مطالعه صورت گرفته به وسیله استادان دانشگاه ایلینوی، لوتئولین به اسم یک درمان بالقوه جهت التهاب مغز در نظر گرفته می گردد. سلول هایی تحت اسم میکروگلیا در مغز وجود دارند که عملکرد اصلی آنها از بین بردن عوامل عفونی مانند پاتوژن ها (عوامل بیماری زا) و محافظت از نورون می باشد. به طور خلاصه، این سلول ها مکانیسم دفاعی مغز را تشکیل می دهند. طی تحقیقی، سلولهای میکروگلیای برداشته شده از موش مورد مطالعه قرار گرفتند. در این مطالعه، سلول های میکروگلیا آلوده به باکتری شده و اجازه داده شد با لوتئولین هم کنش انجام دهند. به علت عفونت باکتریایی، سلول های میکروگلیا دچار التهاب شده اما پس از قرار گرفتن در معرض لوتئولین، پاسخ التهابی به طور قابل ملاحظه ای کاهش یافت.
در مطالعه دوم، به گروه کوچکی از موش ها آب آشامیدنی غنی شده با لوتئولین به مدت حدوداً 21 روز داده شد. پس از زمان مقرر، محلول حاوی باکتری به صورت داخل وریدی (به وسیله تزریق) به حیوانات تزریق شد. همانطور که انتظار می رفت، باکتری های تزریق شده موجب التهاب مغز شدند. با این حال از آنجا که موشها از سه هفته گذشته آب حاوی لوتئولین می نوشیدند، پاسخ التهابی به تدریج فروکش نمود. در واقع، آزمایشات خون کاهش چشمگیری را در التهاب طی 4 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض باکتری از خود نشان دادند.
مشاهده شده است که در صورت وجود عفونت ویروسی یا باکتریایی، سلول های میکروگلیا، مولکول هایی بنام سیتوکین فراوری می نمایند که موجب ایجاد التهاب می شوند. فرایند طبیعی پیری هم می تواند به فراوری سیتوکین منجر گردد. سیتوکین با آغاز بیماری های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون در ارتباط است. این سلول های التهابی بعلاوه تأثیر منفی بر سلامت شناختی و ادراک می گذارند. کلید مدیریت بیماری های نورودژنراتیو (neurodegenerative) که همان بیماری های همراه با تخریب سلول های عصب است، کنترل مقدار سیتوکین های التهابی فراوری شده در مغز می باشد. مطالعات خاطر نشان می سازند که لوتئولین موجود در کرفس می تواند به کاهش فراوری سیتوکین یاری کند.
مطالعات صورت گرفته بر روی حیوانات نشان می دهند که مصرف کرفس بعلاوه می تواند وقوع TIA (حمله ایسکمیک گذرا) و یا سکته مغزی که در آن بخشی از مغز خون کافی دریافت نمی نماید را کاهش دهد. فشار خون بالا و یا سطوح بالای کلسترول عواملی هستند که ممکن است به سکته مغزی منجر شوند. به این علت که هر دو این عوارض، در نهایت به عروق با تنگ و سفت کردن آنها، آسیب می رسانند. در صورتی که این شرایط برای عروقی پیش آید که جریان خون کافی را به مغز می رسانند، آنگاه می تواند منجر به سکته مغزی گردد. کرفس خام و یا دانه های آن خواص دیوریتیک (ادرار آور) از خود نشان داده که این بدان معناست که می توانند به شستن و دفع مایع مازاد یاری نموده که عاملی حیاتی جهت تنظیم فشار خون به شمار میرود. کلسترول فراوری شده به وسیله کبد به وسیله آنزیم های خاصی شکسته می گردد. مطالعات حیوانی نشان می دهند که لوتئولین موجود در کرفس این فرایند را تسهیل ساخته به گونه ای که به کنترل سطوح کلسترول یاری می نماید.
افراد مبتلا به فلج چندگانه هم ممکن است با مصرف کرفس تسکین یابند. در این عارضه، سیستم ایمنی بدن به غلاف میلین که اعصاب مغز و نخاع را پنهان می سازد، حمله می نماید. در نتیجه آن، ابتدا غلاف میلین ملتهب شده و در طول زمان از بین می رود. این امر می تواند توانایی انتقال سیگنال های الکتریکی را کاهش داده و بعلاوه باعث التهاب در هر قسمت از مغز می گردد. از آنجا که این بیماری با التهاب همراه است، اثر ضد التهابی لوتئولین ممکن است به درمان فلج چندگانه و یا اسکلروز مولتیپل یاری کند.
به خاطر داشته باشید که سیتوکین تنها یکی از مولکول های فراوانی است که موجب التهاب در مغز می شوند. هیچ تحقیقی که تأثیر لوتئولین بر دیگر مولکول هایی که بعلاوه موجب التهاب می شوند را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده باشد، وجود ندارد. اگرچه، اطلاعات کافی وجود ندارد که بتوان به وسیله آنها به این نتیجه برسیم که کرفس می تواند به اسم درمان التهاب مغز در نظر گرفته گردد، اما نتایج قطعاً نشان دهنده آن هستند که کرفس می تواند به کاهش التهاب یاری کند. بنابراین، افزودن مواد غذایی دارای لوتئولین مانند کرفس به رژیم غذایی تصمیم هوشمندانه ای خواهد بود.
منبع: راسخون